حسام الدین شفیعیان-کاریکلماتور

1-بالشت بال ندارد خواب بال از بالشت دارد

2-خمیازه خم ریتم آوازه که ریتم کر گروه پروازه
3-تخم مرغ از مرغ و مرغ از تخم مرغ
4-کویر کوه همان کوه کویر بدون پستی بلندی از کوه است
5-رویش روئیدن رویشهای روئیدن رویش است
6-مزرعه مزارع مزرعه ای از مزارع است
7-دوید از دواندن زو از دویدن از دواندن
8-سربالایی همان سرپائینی سربالایی است
9-خط میخی از میخ کج است بر سنگ
10-زنگ نزن رنگ زده زنگش را

حسام الدین شفیعیان-داستانک

1-اینجا قدر تو رو نمیدونن جان باید بری جایی که قدر تو رو بدونن! نه مارک من جایی که قدرمو بدونن بکار نمیام.باید جایی باشم که هنوز باید بسازمش. اونجارو دیگران ساختن!

2-توی مزرعه مترسکی تنها دوست داشت آدم بشود یدفه دستانش شروع به لرزیدنو جان گرفتن کردن.سریع از مزرعه زد بیرون. دید پرنده ها بدنبالش میایند،تعجب کرد گفت من دیگه مترسک نیستم چرا دنبال من میاد. پرنده ها نشستن روی دستانش. و پرواز کرد!؟ از اون بالا دید عده ای دارن میان مزرعه رو خراب کنن. یدفه دلش شکست. دستانش خشک شد. جانش تمام و دوباره چوبی شد.برگشت به مزرعه. آدمها از دور مترسک را به شکل یه سیاهی بزرگ دیدن مثل غولی که به چشمشان میامد. پا به فرار گذاشتن. مترسک تو مزرعه موند. و پرنده ها عاشقانه روی دستانش مینشستنو پرواز میکردن.

3-مردی شکست خورده برشکسته نشسته بود کنج اتاقش که دید گلدانی خشک بر طاقچه دارد. چند روزی به آن آب داد.گیاه دوباره جان گرفت. قلمه میزدو کلی گلدانو گل جمع کرد. بعد روی آن نقاشی میکرد.تا اینکه روزی  دوستش به خانه اش آمد گلها را دید. و برای او پیشنهادی داشت که آنها را به بازار ببرد او گلهایش را به بازار برد اما کسی نخرید. گلدان هایش را شکست.اما دوباره کنج اتاقش به فکر قلمه زدنو کاشت گلها افتاد دوباره ساختو برد بازار چندتایی فروخت اما خسته شدو همه را شکست.آن سمت دوستش بود که گلدان هایی را میفروخت.و به تعداد زیاد دوباره باز میاورد. گفت چرا من گلدان هایم بفروش نمیروند زیاد. گفت برای اینکه تو سمت خورشید ایستادی. گلدان هایت پژمرده بنظر میایند اما من سمت سایه هم آدمها از سایه استفاده میکنن هم گلدان های مرا میخرند. بیا این سمت تا برشکست دوباره نشدی و زیر این درخت تو هم گلدان هایت را بفروش!

نویسنده داستانک ها-حسام الدین شفیعیان

حسام الدین شفیعیان-متن ادبی

نگاه میکنی پیله را تا پروانه بشوی.تو زیبا میشوی در گشودن ریختن تمام ناملایمات.از رسیدن به شکوفایی تا در خود پیله های سختی را بگشایی و به رسیدن به پروازی با زیبایی برسی.پیله هایت را باز کن تو زیبایی.

حسام الدین شفیعیان-متن ادبی

به وسعت خیال تو دریا میشوم.و در نگاه تو رودی به سمت مهربانی میشوم. در کلام تو چسمه سار نور میشوم. و با تارپودی از زندگی سوی او میشوم.زندگی فرصت یکباره ی لبخندهاست. من برای تو شکوفه ای از غزل های او میشوم. و در خیال تو آرزوی رسیدن به تمام آرزوهایت میشوم.

داستانک

حسام الدین شفیعیان-داستانک

نویسنده داستانک ها-حسام الدین شفیعیان

===========================================

1-تنها در زمین در را بست.

2-نامه ای برای باقیمانده من.

3-روی مغزش سابقه کیفری زندگی را دارد.

4-چشمانش باز مردند.

1-تک قلم انداز به مغز جمله زد.

2-مردی با موهای سفید در خودش گمشده.

3-تا آمد بدود لرزید دوباره و مرد.